Barra

15 juni 09.00 uur. Straks vertrekken we alweer richting Lerwick. De haven wordt steeds leger. Drie boten moeten nog binnenkomen en de boten die vannacht zijn vertrokken zijn nu onderweg naar St. Kilda.

Deze stopover is erg snel voorbij gegaan en het eerste etmaal was allerminst ontspannend door slechte ankergrond. Pas toen de class 40 waren vertrokken en wij ook aan een boei konden liggen, konden we uitrusten en van boord. Vervolgens bleek, door overbelasting, de internetverbinding in het plaatselijke hotel niet meer te werken. Een goede reden om een prachtige wandeling rond de baai maken.

Het traject Kinsdale – Barra was hard werken. Tijdens die 440 mijl kwam de wind uit alle richtingen en varieerde van weinig tot 28 kn. Dick heeft een korte impressie over dit rak geschreven:

“Bij de start in Kinsale hadden we een mooie wind schuin achter. Met afwisselend de boom erin, de boom eruit schoten we flink op. We liepen net zo hard als Change of Course, klasse hoger, en ook de Spirit liep niet op ons in. Maar, na het passeren van Fastnet Rock liepen we in een windstilte. Eerst haalden we Change of Course in, daarna liepen ze onder de kust weer bij ons weg. Spirit liep ons met wind van achter bijna voorbij, totdat ook wij weer wind kregen.

 
Eenmaal rond de zuidwest punt van Ierland stond er een stevige tegenwind. We vervingen de lichte high aspect voor de zware. De voorspelde NNW wind was eerder NNO en we maakten eerst en flinke slag naar buiten, de zee op. Toen de wind wat tegen draaide, gingen we overstag. We wisselden van high aspect naar stagfok. Bij Black Rock, noordwest Ierland, vloog de wind alle kanten op zodat we enige uren om het kwartier overstag gingen. De wind was hier wat minder zodat de high aspect er weer op ging.

Nadat we Black Rock gerond waren werd de wind veel minder en kwam uit het noordwesten. Ruim 4 uur lang hadden we tuimelaars, grote dolfijnen van rond de 3 m, om de boot en Jolanda zag een griend. We hadden zo af en toe de Change of Course in zicht, dus met de snelheid zat het wel goed. De wind draaide geleidelijk naar het zuiden en nam toe. We voeren een tijd onder code 0 en uitgeboomde high aspect. We gijpten en voeren op uitgeboomde code 0 en high aspect. Dit is een snellere methode, maar minder makkelijk onder zelfstuur omdat bij toenemende wind in golven de boot de neiging krijgt bij een surf te gijpen, waardoor het grootzeil over kan slaan. Nu zit de giek wel met een talie geborgd, maar kans op schade aan het grootzeil en schrikreactie's zijn dan groot. We hadden bij toenemende wind de code 0 net gestreken toen er een front met 25 kn wind overkwam en de wind van Z naar W draaide. Dat zal bij veel spinakerende schepen onvergetelijke taferelen hebben opgeleverd. Wij gijpten en streken de high aspect, terwijl we onder een 1 keer gereefd grootzeil al 8 kn deden. Ik zette de stagfok en de zaak was weer in balans voor de zelfstuur. In de volgende 5 uur nam de wind langzaam wat af en kon de high aspect er weer op. Het was al met al een hoop zeilwissels en winddraaiingen zodat we niet veel sliepen. Bij een zware wissel nam Jolanda de wacht wat langer zodat ik toch wat slaap kreeg. De laatste uren was mooi zeilen onder de kust van de buiten Hebriden. De Change of Course zat achter ons en verder wisten we niet veel.

Kijkend naar de uitslagen liggen we nog steeds 5e en zitten er nog steeds geen langzamere schepen voor ons en zijn we niet verder achterop geraakt voor een 4e plaats. De nummer 6 zit wat verder achter ons dus als snelle toerzeilers doen we het goed!”

Dick doet de zoveelste zeilwissel in regen en harde wind.

Jolanda loopt een extra wacht.